Wojciech Żaliński na inaugurację sezonu: liga rządzi, liga radzi, liga nigdy Cię nie zdradzi!
Niezapomniany cytat z „Seksmisji” znów ma swoje zastosowanie w siatkówce. Po kilku (dla niektórych kilkunastu) tygodniach przygotowań, tysiącach skoków i tonach przerzuconych na siłowni dotarliśmy do mety. A dokładniej, do startu. Nareszcie zakończył się najtrudniejszy okres sezonu – przygotowania.
Najwyższa częstotliwość, intensywność, najdłuższe treningi, no i przede wszystkim brak truskawki na torcie (panie Tomaszu Hajto - pozdrawiam) w postaci meczu na koniec tygodnia. Nawet kiedy graliśmy sparingi każdy czuł, że to nie to samo. Wracając do ligi – meczu Indykpol AZS kontra Cerrad Enea Czarni wyczekiwałem od momentu, gdy zdecydowałem zamienić Radom na Olsztyn. Los zechciał (jaki los?! przecież terminarz bierze się z tabeli poprzedniego sezonu...) zestawić nas przeciwko sobie już na otwarcie. Nie da się ukryć, nie będzie to dla mnie zwykły mecz.
Pięć lat w Cerrad Czarnych, ślub i dwójka dzieci urodzonych w Radomiu czy adres w dowodzie powodują, że na samą myśl o Radomiu mam mnóstwo pozytywnych skojarzeń. Ale skoro świadomie zdecydowałem się zmienić klub, od niedawna walczę tylko dla Olsztyna a sentyment zostawię poza boiskiem. Przyda się tak zrobić, bo przeciwko Czarnym do tej pory szło mi średnio. Dwa razy w PlusLidze i raz w Pucharze Polski w barwach Trefla Gdańsk przegrywałem z Radomiem 1:3. Czas najwyższy na przełamanie tej niechlubnej serii. Z drugiej strony w meczach Radom - Olsztyn osiem razy schodziłem z boiska jako zwycięzca, cztery razy jako przegrany, do tego trzy razy zostałem nagrodzony statuetką MVP. Nie mam nic przeciwko temu, żeby w sobotę poprawić pierwszą i drugą statystykę. W pierwszym felietonie na plusliga.pl wychwalałem Vinčicia, a teraz trzeba pokazać, że wcale nie jest taki dobry. To oczywiście żart, bo zdania o Dejanie nie zmieniam, jest świetnym siatkarzem i jeszcze lepszym człowiekiem.
***********
Podobne uczucia jak moje, w pierwszej kolejce będą przeżywać pewnie również niektórzy trenerzy. Panowie Andrzej Kowal (no tu znaczy w drugiej, bo mecz z Resovią już w środę), Piotr Gruszka i Michał Winiarski na pewno z ogromnym sentymentem patrzą na swoich najbliższych rywali.
***********
Nie sposób nie wspomnieć też o pewnym projekcie. Projekcie Warszawa. Gratuluję każdemu, kto przyczynił się do sukcesu przy reanimacji klubu. Ptaszki ćwierkają, że niemały wkład w powodzenie tej operacji należy przypisać Anżejowi. Wronka – chapeau bas, powalczyłeś jak prawdziwy kapitan.
***********
PS. Trafiły do mnie komentarze typu „oho, ten zamiast trenować to pisze felietony”. Gwarantuję Wam, że zarówno ten, jak i poprzednie felietony nie powstały w trakcie siłowni albo treningu w hali. Wprawdzie Robbie Andringa śmieje się, że jestem „Radio Zalinski”, ale jeszcze nie opanowałem umiejętności pisania w trakcie wykonywania ćwiczeń. Właśnie siedzę na kanapie, odpoczywam i stukam w klawiaturę.