Andrzej Kowal: gdybym więcej rotował Achremem….

- Grając szerokim składem jesteśmy w stanie utrzymać równy poziom gry, a dla trenera nie ma nic lepszego, jak przewidywalność zespołu. Mój błąd polegał na tym, że nie oszczędzałem Achrema - mówi o swojej koncepcji prowadzenia drużyny trener Asseco Resovii Rzeszów.

PlusLiga: Spotkaliśmy się podczas Final Six LŚ we Florencji. Po sezonie ligowych i reprezentacyjnym z kadrą B, nie miał pan dość siatkówki? 

Andrzej Kowal: To jest moja praca, a telewizja nigdy nie zastąpi tego, co widzi się na żywo. Poza tym, chciałem się spotkać z kilkoma zawodnikami i ogólnie zobaczyć atmosferę finału.

 

- We Florencji pojawiła się cała trenerska elita. Zawarł pan jakieś znajomości, które będzie można wykorzystać w pracy z Resovią, np. do organizacji sparingów?

- Większość trenerów znałem już wcześniej, jednych bardziej, innych trochę mniej. Warto wspomnieć, że Włosi mieli podczas Final Six konferencję szkoleniową. Przyjechali na nią wszyscy najlepsi trenerzy, którzy zamierzają stworzyć organizację trenerską, niezależną od włoskiej federacji. Jest to niezwykle istotne, także dla polskich trenerów, bo jest to droga do lepszego rozwoju naszej pracy. Musimy zadbać o to, by stworzyć organizację na styl amerykańskiej NVCA. Jeżdżę do USA na konferencje i miałem okazję przyjrzeć się jak to funkcjonuje. NVCA dba o rozwój i szkolenie trenerów i nie ma to nic wspólnego z federacją. To jest fantastyczna rzecz. Przede wszystkim, szkoleniowcy skupieni w tej organizacji czują się zupełnie inaczej, stanowią jakby rodzinę. W Polsce przez moment Grzegorz Wagner coś o tym mówił, ale potem pomysł upadł. Powinniśmy go wskrzesić, gdyż miałoby to niebagatelny wpływ na rozwój polskiej siatkówki.

 

- To spotkanie we Florencji też miało charakter szkoleniowy.

- Ależ oczywiście. Przecież nikt przed nikim nic nie ukryje. Tylko poprzez taką wymianę doświadczeń, wiedzy, możemy zrobić krok do przodu. W USA na przykład, przy okazji takich konferencji najlepsi trenerzy spędzają mnóstwo czasu na wzajemnej wymianie poglądów. Wykład trwa pół godziny, ale dyskusja po nim 45 minut. Świadczy to o tym jak bardzo ważne są takie spotkania.

 

- Tego lata zdobywał pan nowe doświadczenia jako selekcjoner kadry B reprezentacji Polski. Jakie wrażenia?

- To fantastyczna sprawa, zupełnie inna praca niż w klubie. Sam się wiele nauczyłem, zebrałem ogromną ilość doświadczenia. W takim klubie jak Rzeszów mamy zawodników w jakiś sposób wyselekcjonowanych, na odpowiednim poziomie i tam wymagane są od nich pewne umiejętności, zdecydowanie więcej skupiamy się na elementach taktyczno - technicznych. Natomiast w tej grupie młodzieżowej uczymy tych chłopaków gry od podstaw, główny nacisk kładzie się przede wszystkim na technikę - podstawy serwisu, dogranie, wystawy najprostszych piłek. Jeśli pani oglądała jakieś mecze, to właśnie z tymi elementami były największe problemy i na ich szlifowaniu głównie się skupialiśmy, bo nie można pójść do przodu, jeśli są braki w podstawach. Dla mnie było to niezwykle ciekawe i cenne doświadczenie i bardzo się cieszę, że dostałem możliwość pracy z młodzieżą. W perspektywie ewentualnych przyszłorocznych gier, choćby eliminacji do mistrzostw świata, zdążyłem już tych chłopaków poznać i to jest rzecz bezcenna. Gdybym miał dostać tę grupę dopiero w przyszłym roku, proszę mi wierzyć, że troszeczkę byśmy błądzili i bardziej kierowalibyśmy się intuicją. Tymczasem już teraz wiem nad czym należy pracować, wiem na przykład jak zawoddnicy zachowują się w trudnych sytuacjach.

 

- Kadrę B stanowiła zupełnie nowa grupa ludzi, ale mimo to nie jest pan trochę rozczarowany końcowym rezultatem? Nie rywalizowaliśmy jednak ze światowymi potentatami.

- Oczywiście, że jestem troszeczkę rozczarowany, bo trzy zespoły - Rumunia, Grecja i my grały bardzo podobną siatkówkę, byliśmy zbliżeni w klasyfikacji - Rumuni wyprzedzili nas o 1 oczko, Grecy o 2, decydowała niewielka różnica. Ale z drugiej strony, rozpoczęliśmy pracę z tą grupą dwa tygodnie przed pierwszym meczem, to jest nic i trafiliśmy od razu na najmocniejszą Czarnogórę. Mnie przede wszystkim cieszy, że był widoczny progres, w każdym kolejnym pojedynku robiliśmy krok do przodu, a to pokazało, że idziemy dobrą drogą. Chłopaki wiedzą nad czym mają pracować, mamy podstawy by w przyszłym sezonie zespół grał znacznie lepiej i powalczył o jakieś dobre miejsce na mistrzostwach świata.

 

- Możemy być spokojni o przyszłość polskiej siatkówki? Mamy następców Wlazłego czy Winiarskiego?

- Oczywiście, że mamy. Jesteśmy narodem pesymistycznym i ciągle gdy odchodzi jakiś zawodnik, to mówimy, że będzie problem z uzupełnieniem luki po nim. Tymczasem przychodzi moment, że ktoś dostaje szansę i nagle nadaje się do reprezentacji. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że rosną godni następcy. Zresztą te wszystkie SOS-y, to szerokie szkolenie da nam w perspektywie kilku lat ogromnie pozytywne efekty w postaci wielu nowych zawodników.

 

- Nadmienił pan wcześniej, że przyjechał do Florencji na rozmowy z zawodnikami. Wymieniane są dwa nazwiska - Russell Holmes i Adel Gholami. Jest szansa, że któryś z nich zagra w PlusLidze?

- Jest szansa, że tak będzie. Myślę, że w niedługim czasie dużo spraw się wyjaśni. Na pewno potrzebujemy jeszcze jednego, dobrego środkowego, poza tym skład mamy kompletny. Jest tylko kwestia powrotu Achrema do treningów. Na ten moment jego rehabilitacja przebiega bardzo dobrze i dość optymistycznie patrzymy w przyszłość, aczkolwiek niczego nie zamierzamy przyśpieszać.

 

- Kiedy Olieg Achrem będzie mógł zagrać?

- Przygotowania do nowego sezonu rozpoczynamy 5. sierpnia. Myślę, że jeśli do tego czasu rehabilitacja będzie przebiegała tak, jak do tej pory, to „Alek” normalnie rozpocznie z nami przygotowania. Oczywiście, będzie w nich uczestniczył w inny sposób niż pozostali, ale w podstawowych zajęciach, jak odbicia czy przygotowanie fizyczne górnych partii, będzie mógł brać udział. Na pewno nie będzie jeszcze skakał, bo w jego przypadku potrzebne jest  jakieś pół roku rehabilitacji, żeby więzadła odzyskały sprawność.

 

- W drużynie pojawił się nowy libero, Michał Żurek. Czy to oznacza, że będziecie próbowali, grać na dwóch libero?

- Krzysiek Ignaczak ma już swoje lata, a w ostatnich dwóch sezonach zdarzały mu się przerwy związane z kontuzją. Jest to więc rodzaj zabezpieczenia. Numerem jeden jest „Igła”, ale ponieważ do protokołu będzie zgłaszanych czternastu zawodników, będziemy grali dwoma libero. Michał na pewno dostanie swoją szansę. Liga jest poszerzona i zapowiada się długi sezon, z ogromną ilością meczów do rozegrania. Do tego dochodzą jeszcze europejskie puchary, więc praktycznie 3/4 sezonu będziemy grali co trzy dni. Proszę mi wierzyć, to jest ogromna intensywność.

 

- Myślałam raczej o takim systemie, jaki prezentuje choćby włoskie Trento.

- Wszystko jest możliwe. Przepisy w siatkówce się zmieniają i zmieniają się również koncepcje trenerów. W tej chwili nie jestem w stanie powiedzieć w jaki sposób będziemy korzystać z poszczególnych zawodników. Mogę teraz coś założyć, a potem rozwój sytuacji pokrzyżuje mi plany. Mamy dwóch dobrych libero i na pewno w nadchodzącym sezonie obydwu będziemy chcieli wykorzystać.

 

- Z wypożyczenia wraca do Rzeszowa Rafał Buszek. Trzeba przyznać, że ten powrót przydarzył się w doskonałym momencie?

- Mam ogromną wiarę w Rafała i myślę, że decyzja, którą podjęliśmy jeszcze przed jego dobrymi meczami w reprezentacji była jak najbardziej słuszna. Poprzez grę w Olsztynie nabył ogromnej pewności siebie i sądzę, że w tej chwili będzie to zupełnie inny zawodnik w Resovii. A ponieważ obowiązuje limit obcokrajowców, jego szanse na grę są bardzo, bardzo duże.

- Czyli nie spędzi kolejnego sezonu w rzeszowskim kwadracie?

- Rozmawiałem z Rafałem, tak jak z każdym zawodnikiem, który przychodzi do Resovii. Byli tacy, którzy otwarcie powiedzieli, że nie interesuje ich rywalizacja, także Polacy. Ja ich rozumiem i szanuję. Są gracze, którzy potrzebują pewności w grze, którzy muszą być cały czas na boisku, bo wtedy pokazują pełnię swoich możliwości. Ale są też zawodnicy, którzy rozumieją swoją rolę i mówią: OK, będę walczył. Ja na pewno będę wybierał najlepszych i głęboko wierzę, szczególnie po tych super meczach Rafała w LŚ, że będzie jednym z kluczowych zawodników Resovii.

 

- Pana zdaniem, Buszek ma szansę zagrać na polskim mundialu?

- Gdybyśmy patrzyli przez pryzmat ostatnich spotkań Ligi Światowej, uważam, że tak, pomimo tego iż wrócą Kurek i Kubiak. Natomiast zdaję sobie sprawę, że to trener Antiga decyduje i on może kierować się takimi rzeczami, o których ja na przykład nie wiem. Dlatego jakąkolwiek decyzję podejmie trener, wszyscy musimy ją uszanować.

 

- Wspomniał pan, że koncepcje prowadzenia drużyny się zmieniają. Pan wyznawał teorię gry całą dwunastką i raz to się powiodło, raz - w poprzednim sezonie - mniej. Pozostanie pan wierny temu pomysłowi?

- Nie bardzo zgadzam się, że się nie powiodło. Mój błąd polegał na tym, że choć graliśmy szerokim składem, to nie oszczędzałem Achrema. Ponieważ on jest naturalnym liderem zespołu, jest kapitanem, to większość spotkań graliśmy z nim. A być może trzeba było dać mu trochę odpocząć, może wtedy ta okropna kontuzja by się nie przydarzyła. Z tym zawodnikiem zespół byłby w finale zupełnie inny. Gdybyśmy wyciągnęli Wlazłego ze Skry, czy wcześniej Fontelesa z ZAKSY, to te drużyny miałyby ogromne problemy. Może też gdybym więcej rotował Alkiem, to zespół miałby większą pewność gry bez niego. Nie sądzę jednak i nikt mi tego nie udowodni, że granie szerokim składem jest jakimś problemem dla zawodników. Oni na treningach wykonują tysiące powtórzeń w różnych formacjach, więc nikt nie może mi zarzucić, że poprzez rotacje w składzie zawodnicy nie są zgrani. Proszę też pamiętać o tym, że gramy co trzy dni. To jest ogromny wysiłek i utrzymanie dobrego poziomu zespołu przy grze jedną szóstką byłoby niezmiernie trudne. Pokazała to choćby postawa Jastrzębia, które w pewnym momencie złapało bardzo wysoką dyspozycję, ale przyszły i słabsze mecze. Grając szerokim składem jesteśmy w stanie utrzymać równy poziom gry, a dla trenera nie ma nic lepszego, jak przewidywalność zespołu.

 

Powrót do listy