Aktualności

Asseco Resovia wreszcie wraca na dobre tory? Nikt tak nie pragnie sukcesu jak Podpromie

Czy to jest wreszcie ten czas, na który czekali kibice w Rzeszowie? Asseco Resovia Rzeszów przez ostatnie lata robiła wszystko, by zniechęcić swoich kibiców do zajmowania się siatkówką. Szefowie klubu rok w rok sprowadzali gwiazdy i rok w rok nie byli w stanie wejść na ligowe podium. Dziś, po pięciu kolejkach, mają na koncie pięć zwycięstw i zajmują drugie miejsce w tabeli PlusLigi. Jeszcze dwa wygrane mecze i wyrównają swój rekord z sezonu 2019/2020. Wtedy wygrali siedem, ale… przez cały sezon.

Rzeszowianie to jedna z siatkarskich legend w Polsce. To klub, który wywoływał wielkie zainteresowanie nie tylko w samym Rzeszowie, w którym grało wielu znakomitych zawodników. Przez ostatnie lata wszystkich ich łączyło ich tylko jedno – w Rzeszowie nie są w stanie grać na swoim normalnym poziomie. Dość powiedzieć, że gdy Asseco Resovia Rzeszów ostatni raz sięgała po mistrzostwo Polski – przypominamy tę chwilę na zdjęciu – to Andrzej Duda i Bronisław Komorowski dopiero szykowali się do pierwszej tury wyborów prezydenckich, prezydentem USA był Barrack Obama, królowa Elżbieta II nie była wtedy jeszcze najdłużej panującym brytyjskim monarchą w historii, a Robert Lewandowski ledwie dziesięć miesięcy wcześniej przeniósł się z Borussii Dortmund do Bayernu Monachium. To pokazuje, jak dawno kibice czekają na sukcesy. Ostatni medal rzeszowianie zdobyli w 2016 roku, gdy w trzech meczach przegrali finał z Grupą Azoty ZAKSĄ Kędzierzyn-Koźle. Trenerem był wtedy Andrzej Kowal, a w zespole grali m.in. Bartosz Kurek, Piotr Nowakowski, Jochen Schöps, Julien Lyneel, Krzysztof Ignaczak, czy Aleksander Śliwka. Dla rzeszowian to srebro było raczej porażką, ale w kolejnych latach mocno je doceniali.

Bo już w kolejnym sezonie w półfinale z PGE Skrą Bełchatów i starciu o trzecie miejsce z Jastrzębskim Węglem wygrali w czterech meczach zaledwie pięć setów. A skład ekipa trenera Andrzeja Kowala miała naprawdę mocny – Piotr Nowakowski, Tomas Jaeschke, Marko Ivović, Thibault Rossard, Jochen Schöps, Gavin Schmitt, Fabian Drzyzga, Marcin Możdżonek, czy Damian Wojtaszek. Wystarczy popatrzeć na nazwiska, by widzieć, że ta drużyna powinna stanąć na podium.

Później było jeszcze gorzej – szóste, siódme, wreszcie trzynaste (!) miejsce w PlusLidze. A znanych zawodników ciągle sporo – do wymienionych wyżej doszli, oczywiście w różnych układach, Jakub Jarosz, Luke Perry, Kawika Shoji, Rafael Redwitz, Damian Schulz, Rafał Buszek, Mateusz Mika, David Smith, Marcin Komenda, Thomas Rousseaux, Nicolas Hoag, Zbigniew Bartman, Nicolas Marechal. Zmieniali się też trenerzy, ale najczęściej spędzali w Rzeszowie kilka miesięcy – Gheorghe Cretu był pół roku, Piotr Gruszka osiem miesięcy, a Emanuele Zanini niespełna dwa. I skończyło się trzynastą lokatą. Gdyby nie fakt, że poziomem do PlusLigi nie pasowała drużyna z Bydgoszczy, to Asseco Resovia mogła mieć problem z utrzymaniem.

To był w czas, w którym w Rzeszowie powiedziano: koniec. Z drużyną pożegnali się niemal wszyscy zawodnicy, do Polski zwrócił Fabian Drzyzga, zatrudniono do tego m.in. Karola Butryna, Pawła Woickiego, Jeffreya Jendryka, Klemena Cebulja, Timo Tammemaę i Roberta Tähta, a z wypożyczenia do Suwałk wrócił świetnie radzący sobie tak Nicolas Szerszeń. Rok później właściciel i prezes klubu uderzył jeszcze mocniej, bo na Podpromie zjechali m.in. Paweł Zatorski, Maciej Muzaj, Jakub Kochanowski, Sam Deroo, czy Jan Kozamernik. Drużynie jednak szło bardzo średnio, więc w grudniu szefowie klubu sięgnęli głębiej do kieszeni po trenera z dobrym nazwiskiem. Ale efektu nie było, Asseco Resovia kolejne dwa sezony skończyła na szóstym miejscu.

Czy to fatum już się skończyło? Szanse są spore, bo Asseco Resovia gra naprawdę dobrze, w ostatniej kolejce pokonała PGE Skrę w Bełchatowie, która postawiła spory opór i grała bardzo dobrze, a mimo tego rzeszowianie w tie-breaku to zwycięstwo wyrwali. Dziś to zespół, który nie tylko lepiej wygląda na boisku, ale także lepiej i poa nim. Gracze są dość pewni swego, na pewno bardziej uśmiechnięci i nie widać po nich strachu tak bardzo obecnego w poprzednich rozgrywkach. Jestem pewien, że w tamtym sezonie taki mecz, jak ostatni z PGE Skrą Asseco Resovia by przegrała.

Paweł Zatorski, który rozgrywa drugi sezon w Asseco Resovii, zdaje sobie sprawę z oczekiwań, ale na razie tłumi hurraoptymizm. – Na razie zagraliśmy pięć meczów i wygraliśmy pięć z czego bardzo się cieszymy. Przed nami jednak bardzo długi sezon i zdajemy sobie sprawę, z tego, jak trudną ligą jest PlusLiga. Nie podniecamy się tymi wygranymi, bo przed nami wiele trudnych chwil. W PlusLidze często faworyci nie dają rady i musimy absolutnie zachowywać chłodną głowę – mówił Zatorski po wygranej w Bełchatowie. Jeżeli on i jego koledzy rzeczywiście tak do tego podejdą, to w Rzeszowie kibice mają szansę wreszcie cieszyć się z sukcesu. Bo stanowczo za długo na niego czekają.

Powrót do listy