Plebiscyt na przyjmującego 20-lecia PlusLigi: Sebastian Świderski
Sebastian Świderski należy do złotego pokolenia juniorów, które wywalczyło rok po roku tytuł mistrza Europy i świata. Często określane przez trenerów jako złote pokolenie ’77. W seniorskiej siatkówce przyjmujący odniósł wiele sukcesów – trzykrotnie wywalczył mistrzostwo Polski i tyle samo razy wznosił w górę Puchar Polski. Ponadto przez kilka sezonów występował w jednej z najsilniejszych lig na świecie, czyli włoskiej Serie A. Natomiast w reprezentacji Polski pod wodzą Raula Lozano świętował wicemistrzostwo świata, a do tego dwukrotnie zagrał na Igrzysk Olimpijskich.
Nie będzie przesadą powiedzieć, że Sebastian Świderski to ikona polskiej siatkówki. Wzór do naśladowania, zawodnik niezwykle waleczny, pracowity, który pokazał, że nie ma rzeczy niemożliwych. Nawet poważna kontuzja, kiedy to zerwał ścięgno Achillesa nie załamała go, wręcz przeciwnie zrobił wszystko, aby wrócić jeszcze na ligowe parkiety.
– Nie czuję złości i nie mam do nikogo żalu, ani nie obwiniam osób trzecich za moje kontuzje. Tak zostałem wychowany i zawsze starałem się walczyć na sto procent – mówił w jednym z wywiadów.
Jeden z najlepszych przyjmujących w naszym kraju swoją juniorską przygodę z siatkówką rozpoczął w Zniczu Gorzów Wielkopolski. W latach 1995-2000 grał już w seniorskiej drużynie Stilon Gorzów Wielkopolski, z którym to wywalczył wicemistrzostwo Polski (2000), brązowy medal (1999), a do tego Puchar Polski (1997).
Następnie na trzy sezony przeniósł się do Kędzierzyna-Koźla. – Było to bodaj na początku lipca 1995 roku – wspomina były trener męskiej reprezentacji Waldemar Wspaniały. – Pokazali mi chłopaka. Mimo że nie był za wysoki, to niesamowicie wysoko skakał. Do tego należał do bardzo pracowitych. Pomyślałem, że trafiłem perełkę
Tak datuje się znajomość Waldemara Wspaniałego z Sebastianem Świderskim, który w Stilonie Gorzów szybko trafił do podstawowej szóstki. – Co prawda spadliśmy do Serii B, ale szybko awansowaliśmy – wspomina Waldemar Wspaniały. – Razem zdobyliśmy Puchar Polski. Przypomnę, że w Radomiu w meczu z Mostostalem Kędzierzyn-Koźle trzeciego seta wygraliśmy 15:0. Odchodząc ze Stilonu do Kędzierzyna powiedziałem, że zrobię wszystko, żeby Sebastiana mieć u siebie. W Mostostalu miał on szansę rozwinąć się i z tego skorzystał. Moim zdaniem Sebastian najlepiej grał, podczas Final Four w Mediolanie, gdzie zajęliśmy trzecie miejsce. Wygrał klasyfikację najlepiej atakujących i zagrywających. To był ważny moment w jego karierze. Pokazał się Włochom.
Po sukcesie w Lidze Mistrzów, Świderski przeniósł się do Włoch, gdzie spędził łącznie siedem sezonów. Najpierw bronił barw zespołu z Perugii, a następnie Lube Banca Macerata. W tym czasie z włoskimi drużynami wygrywał Puchar Włoch (2008, 2009), Superpuchar Włoch (2008) oraz wicemistrzostwo Włoch (2005) i brązowy medal (2009).
W czasie największego rozkwitu kariery, przyjmujący był również bardzo ważnym ogniwem reprezentacji Polski. Bez wątpienia największym sukcesem jest tytuł wicemistrza świata wywalczony w Japonii. Każdy fan siatkówki doskonale pamięta pięciosetowe spotkanie przeciwko Rosji, które było przepustką do strefy medalowej.
– Rosjanie te dwa pierwsze sety zagrali naprawdę bardzo dobrze. Rozpracowali praktycznie każdego zawodnika. Akurat w międzyczasie rozmawiałem z Pawłem Zagumnym. Paweł był bardzo zdziwiony. Sam stwierdził, że trzeba zagrać coś innego, że trzeba zagrać z większym szaleństwem, żeby tych Rosjan pokonać. W sumie od tego wszystko się zaczęło – wyznał Świderski.
I dodał – Gdybyśmy podczas meczu z Rosją nie widzieli nadziei na zwycięstwo w oczach trenera Lozano, podejrzewam, że byśmy się poddali.
Sebastian Świderski w reprezentacji Polski rozegrał 322 meczów z czego 102 w Lidze Światowej. Dwukrotnie wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach oraz Pekinie. W trakcie sparingu z Bułgarią w 2009 roku, przed mistrzostwami Europy doznał poważnej kontuzji – zerwał ścięgno Achillesa, która wyeliminowała go z gry na kilka miesięcy. Na wspomniane mistrzostwa Starego Kontynentu nie pojechał, w tym czasie przechodził operacje i długie rehabilitacje. Do gry wrócił w nowym sezonie ligowym 2010/11. Niestety problemy zdrowotne dawały o sobie znać i oficjalnie 12 marca 2012 roku zdecydował się na zakończenie kariery sportowej.
– Kiedyś 11 tysięcy ludzi w Spodku zaśpiewało mi sto lat i byłem strasznie wzruszony. To są takie momenty, których się nie zapomina. Między innymi właśnie Spodek, polska publiczność, polskie miasta, gdzie są rozgrywane mecze Ligi Światowej, tego nie zapomni się do końca życia – wyznał Świderski.
3 czerwca 2012 roku prezes Mirosław Przedpełski w imieniu Polskiego Związku Piłki Siatkowej i całego środowiska podziękował właśnie w katowickim Spodku, Sebastianowi Świderskiemu za wieloletnią grę w kadrze narodowej, z którą zdobył m.in. srebrny medal na mistrzostwach świata w 2006 roku w Japonii.
– Sebastianie, pragnę serdecznie Ci podziękować za te wszystkie lata poświęcone dla kadry narodowej. Życzę Ci, żebyś jako trener osiągnął takie sukcesy, jak z reprezentacją – powiedział prezes PZPS.
Sebastian Świderski po zakończeniu kariery sportowej przez trzy lata prowadził drużyny w PlusLidze, odpowiednio Fart Kielce (2012), ZAKSĘ Kędzierzyn-Koźle (2012/13 – jako asystent Daniela Castellaniego), a od 2013 do 2015 samodzielnie prowadził już kędzierzyńską ZAKSĘ.
Po zakończeniu pracy jako trener pozostał w klubie i zaczął pełnić funkcję dyrektora sportowego. Z kolei od dnia 13 października 2015 roku został powołany na stanowisko prezesa zarządu ZAKSA Kędzierzyn-Koźle, która od zeszłego roku funkcjonuje pod nazwą Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle.
Sebastian Świderski
ur. 26 czerwca 1977 w Skwierzynie
Kluby
1995-2000 Stilon Gorzów Wielkopolski
2000-2003 ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
2003-2007 Perugia Volley
2007-2010 Lube Banca Macerata
2010-2012 ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
Sukcesy w klubie:
Mistrzostw Polski: 2001, 2002, 2003
Wicemistrzostwo Polski: 2000, 2011
Brązowy medal mistrzostw Polski: 1999
Puchar Polski: 1997, 2001, 2002
Brązowy medal Ligi Mistrzów: 2003
4. miejsce w Lidze Mistrzów: 2009
Srebrny medal Pucharu CEV: 2011
Wicemistrzostwo Włoch: 2005
Brązowy medal mistrzostw Włoch: 2009
Puchar Włoch: 2008, 2009
Superpuchar Włoch: 2008
Sukcesy w reprezentacji:
Wicemistrzostwo świata: 2006
Ćwierćfinał igrzysk olimpijskich: 2004, 2008
4. miejsce w Lidze Światowej: 2005, 2007
Złoty medal mistrzostw Europy juniorów: 1996
Złoty medal mistrzostwo świata juniorów: 1997
Powiązane informacje
POWIĄZANE WIADOMOŚCI
