Aktualności

Trener Mameda Chalidowa wspiera polskich juniorów

Juniorzy przygotowujący się do mistrzostw świata są pod opieką fachowca przygotowującego gwiazdy MMA. Zawodnicy mają pełny monitoring on-line częstotliwości skurczów serca, wykonywane są markery zmęczeniowe, używane sporttestery. Te wszystkie nowinki mają pomóc w rozwoju młodych graczy i w odniesieniu sukcesów.

– To nie jest tak, że my odkrywamy Amerykę, po prostu kombinujemy. Myślę, że te nasze nowinki z czasem staną się w siatkówce standardem. Dziesięć lat temu niewiele naszych ligowych zespołów w ogóle miało trenera przygotowania fizycznego, chyba Skra zaczęła pierwsza? Szukamy przewag nad rywalami, gdzie? Myślę, że właśnie w takich szczegółach – tłumaczy selekcjoner reprezentacji juniorów Jakub Bednaruk.

Sprawdzone wzorce
Michał Garnys, specjalista od przygotowania fizycznego od dwóch sezonów pracuje z AZS Politechniką, ale nie opiekuje się tylko siatkarzami: – Zajmujemy się przygotowaniem i oceną zawodników w różnych dyscyplinach sportowych. Przygotowywaliśmy do walk, m.in. Mameda Chalidowa czy ostatnio Przemka Saletę – mówi Garnys, który kiedyś zabrał graczy Politechniki na sparing z zawodnikami KSW. – Można powiedzieć, że padł remis – śmieje się i dodaje: – Z juniorami przyjęliśmy model pracy, który od dwóch lat praktykujemy w Politechnice. Na zgrupowanie trafiają do nas siatkarze z różnych stron Polski, z różnych lig. Zaczynamy więc od tego, by zmierzyć ich potencjały wydolnościowe, siłowe. Różnice między chłopakami są spore, dlatego od pewnego czasu staramy się bardzo indywidualizować im treningi, oduczyliśmy się wrzucania wszystkich do jednego worka. To wiąże się z bardziej celowym treningiem oraz mniejszą liczbą urazów.

– Przeprowadzamy różnego rodzaju testy, próby, w trakcie których oceniamy ich zdolności wysiłkowe, a program dostosowaliśmy do siatkówki – opowiada trener. – Poza tym wykonujemy tzw. testy funkcjonalne, które pokazują nam odchylenia od pewnych wzorców ruchowych, a to jest bardzo ważne w siłowni, gdzie siatkarze dużo pracują. Te wzorce pokazują, w jaki sposób mają ćwiczyć i powodują, że dochodzi do mniejszej liczby kontuzji. To wszystko ma pomóc, by w końcu poprawić moc, dynamikę i efektywność ruchów, a to w siatkówce jest kluczowe. Na podstawie wyników opracowujemy sobie plany treningowe. Wyniki mamy indywidualne, które dokładnie pokazują, czego brakuje konkretnemu zawodnikowi.

– Mamy też trochę treningów biegowych, ogólnie usprawniających, bo także siatkarzy traktuję szerzej, jako sportowców. Nie patrzymy na nich jednowymiarowo, że potrafią wyskoczyć i zbić piłkę, ale mają być sportowcami. Nie chodzi mi o to, żeby Bartek Lemański, który mierzy 217 cm wzrostu miał nagle wykonać salto, lecz powinien poprawnie się ruszać w trakcie truchtu – tłumaczy specjalista.

Gadżety do kontroli
– Każdy trening jest monitorowany pod względem obciążenia, sprawdzamy to na podstawie monitoringu on-line częstotliwości skurczów serca – opowiada Garnys. – Mamy po prostu zapis pracy serca w danym momencie, z danym obciążeniem. Dodatkowo mamy też monitoring na podstawie markerów zmęczeniowych. Przychodzi pani pielęgniarka, pobiera krew od chłopaków, a my możemy później ocenić, jak ich organizm reaguje na obciążenia. Mieliśmy już taką sytuację, że obciążenia były na tyle wysokie, że o dzień przyspieszyliśmy odnowę, bo chłopakom trzeba było już dać odpocząć.

Pamiętajmy, że to są młode organizmy. Mamy doświadczenie z młodzieżą z Politechniki i tacy gracze często grali w młodzieżowych grupach prawie wszystko, co było do grania. Często byli już bardzo wyeksploatowani. Poza tym wielu z tych młodych ludzi nie zdaje sobie sprawy z tego, jak ważne jest odpowiednie odżywianie się. Staramy się to korygować i uczyć ich, bo to jest podstawa, jeżeli chodzi o trening z dużymi obciążeniami. Trening nie kończy się w momencie, gdy Kuba powie koniec, idziemy do kółeczka i krzyczymy „Polska”. Trening to jest też to, jak jem, jak wypoczywam. Staramy się chłopaków uświadamiać.

Waleczny jak siatkarz
– Uprzedzam, że trochę będę generalizował, i to co opowiem zaczęło się zmieniać. Zawsze jako pierwszy przykład podaję piłkarzy z ekstraklasy czy pierwszej ligi. Często jest problem z tym, żeby zawodnika zachęcić do pracy. Tutaj nie ma z tym najmniejszego problemu, wręcz przeciwnie. Mieliśmy przypadek, że jeden chłopak obtarł sobie stopy w nowych butach w trakcie biegania, bo nie chciał się przyznać i biegał mimo tego, że już krwawił. W piłce coraz więcej młodych zawodników ma taką samą świadomość, jak nasi siatkarze. Polscy siatkarze bardzo chcą, czasem nawet za bardzo, często ukrywają drobne urazy, nie przyznają się. Nazywam to, że w siatkówce panuje większy kult pracy niż np. w piłce nożnej. Ale w piłce też to się zmienia na lepsze.

– Wszędzie szukasz przewagi nam przeciwnikiem, w drobnych rzeczach – tłumaczy powód wprowadzania nowinek do siatkówki selekcjoner Bednaruk. – Np. w tym, że lepiej ocenisz potencjał i możliwości, czyli skuteczniej wytrenujesz. Oczywiście możesz też kupić najlepszych graczy na świecie i niczego już nie musisz wtedy budować. Jeśli cię na to nie stać, to szukasz procentów w treningu, mentalności czy przygotowaniu fizycznym. W sporcie topowym, a dzisiaj jest nim także siatkówka, decydują centymetry, drobne procenty i my ich szukamy. Nie musimy już działać w ciemno, taj jak kiedyś np. biegaliśmy po górach.

– Podam przykład: jeżeli zbadam zawodnika i wiem, że mu brakuje trochę wytrzymałości tlenowej, powinien mieć jej, powiedzmy, 10 procent więcej – mówi Michał. – Potem wiem, że potrzebuje np. 8 jednostek treningowych, po 20 minut, w intensywności podprogowej i mu się ten parametr odpowiednio poprawi. Wysyłać go w góry to też mu się poprawi, tylko dużo większym kosztem. Brak oceny to takie strzały w ciemno. A koszty? To np. poważne kontuzje, które wynikają ze zbyt dużych obciążeń. Po prostu nie ma takiej potrzeby, aby zawodnika traktować w taki sposób. Dawniej nie mieliśmy aż tak wysokich i ciężkich graczy, a dla nich najgorsze wcale nie jest wchodzenie, lecz schodzenie. To strasznie obciąża stawy. Moim zdaniem, oprócz kwestii mentalnej, w ogóle nie ma potrzeby chodzenia w góry z punktu widzenia treningu siatkarskiego.

Michał Garnys, trener przygotowania fizycznego AZS Politechniki Warszawskiej i reprezentacji Polski juniorów
Ze sportem związany od siedemnastu lat. Z sukcesami uprawiał judo. Na koncie ma medale mistrzostw Polski i Pucharów Europy. Swoich sił spróbował także w MMA. Na ringu spotkał się m.in. z Mamedem Chalidowem. Skupiał się jednak nie tylko na treningach, ale i na edukacji. W 2006 roku ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Dwa lata później podjął praktykę zawodową. Jako specjalista od przygotowania fizycznego kadry judo pojechał na igrzyska olimpijskie do Pekinu. Następnie rozpoczął współpracę z KSW – czołową polską federacją MMA. Do swojego bogatego CV dopisał pracę w Politechnice.