Zarząd Polskiego Związku Piłki Siatkowej podjął uchwałę o kontynuacji współpracy z Vitalem Heynennem. Głosowanie w tej kwestii, ze względu na walkę z pandemią koronawirusa miało charakter obiegowy.

Warunki kontraktu z belgijskim szkoleniowcem zostały ustalone na początku maja, a uchwała Zarządu dopełniła formalności.

Vital Heynen poprowadzi męską drużynę narodową podczas Igrzysk Olimpijskich Tokio 2020 (2021) i mistrzostw Starego Kontynentu 2021, których współgospodarzem będzie Polska. Kontrakt Vitala Heynena wygaśnie z końcem października przyszłego roku.

Dotychczasowa umowa PZPS z Vitalem Heynennem wygasała z końcem września tego roku. Przesuniecie Igrzysk Olimpijskich na rok 2021 sprawiło, że koniecznym stało się przedłużenie umowy z selekcjonerem, który publicznie deklaruje gotowość walki o olimpijski medal.

Vital Heyynen oficjalnie trenerem męskiej reprezentacji narodowej został w lutym 2018 roku. W pierwszym roku pracy z Biało-Czerwonymi obronił mistrzostwo świata z roku 2014. W poprzednim sezonie zdobył brązowe medale Ligi Narodów (wraz z Jakubem Bednarukiem), mistrzostw Europy oraz srebro Pucharu Świata. Przede wszystkim zrealizował jednak najważniejsze zadanie poprzedniego roku – awans do turnieju olimpijskiego Tokio 2020.

Vital Heynen karierę zawodniczą rozpoczął w Rovoc Rotem. Następnie został zawodnikiem Vasco Maasmechelen, a potem w 1995 roku przeniósł się do Noliko Maaseik, z którym osiągnął pasmo sukcesów w rozgrywkach krajowych i europejskich pucharach: 8-krotne mistrzostwo Belgii (1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004), 7-krotny zdobywca Pucharu Belgii (1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004), 7-krotny zdobywca Superpucharu Belgii (1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003) oraz 2-krotny finalista Pucharu Europy (1997, 1999) oraz brązowy medalista tych rozgrywek (2000), a także brązowy medalista Pucharu CEV (2001) oraz finalista Superpuchar Europy 1999. W 2005 roku w wieku 36 lat zakończył karierę zawodniczą.

Vital Heynen po zakończeniu kariery zawodniczej został w Noliko Maaseik, rozpoczynając w 2005 roku karierę trenerską. Klub w latach 2005–2012 pod jego wodzą również dominował w krajowych rozgrywkach oraz odnosił sukcesy w europejskich pucharach: 4-krotne mistrzostwo Belgii (2008, 2009, 2011, 2012), 5-krotny zdobywca Pucharu Belgii 2007, 2008, 2009, 2010, 2012), 5-krotny zdobywca Superpucharu Belgii (2006, 2008, 2009, 2011, 2012) oraz 2-krotny medalista Pucharu CEV (2008 – srebrny, 2010 – brązowy).

Następnie zastąpił Raúla Lozano na stanowisku selekcjonera reprezentacji Niemiec,  którym pozostał do 2016 roku. Pod jego wodzą drużyna sięgnęła po brązowy medal mistrzostw świata 2014 po pokonaniu w meczu o 3. miejsce reprezentacji Francji 3:0. Równocześnie trenował turecki Ziraat Bankası Ankara (2012–2013), Transfer Bydgoszcz (2013–2015), Tours VB (2015–2016) z którym wywalczył Superpuchar Francji 2015).

W 2016 roku pozostał w Niemczech zostając trenerem VfB Friedrichshafen, z którym 2-krotnie wywalczył wicemistrzostwo Niemiec (2017, 2018), Puchar Niemiec (2017, 2018) oraz Superpuchar Niemiec (2016, 2017). W międzyczasie w latach 2017–2018 trenował reprezentację Belgii.

7 lutego 2018 roku został selekcjonerem reprezentacji Polski, z którą awansował do turnieju finałowego Ligi Narodów 2018, a dnia 30 września 2018 roku na mistrzostwach świata 2018 po zwycięstwie w finale rozegranym w Turynie nad reprezentacją Brazylii 3:0 obronił z Biało-Czerwonymi tytuł mistrzowski. W listopadzie 2018 roku w Budapeszcie został wybrany Najlepszym trenerem Europy (CEV), a w styczniu 2019 wspólnie ze Stefanem Horngacherem odebrali nagrodę dla trenera roku w Polsce.

11 lipca 2019 roku został trenerem włoskiego klubu Sir Safety Perugia, z którym pracować będzie także w kolejnym sezonie.